Την Άνοιξη.. (Πεγκυ Σιδερη)

Η απουσία σου, βροχή στη μοναξιά μου
μα το γέλιο σου είναι  ήλιος.
Ήλιος δυνατός.
Όταν τον κοιτώ, κοιτω εσένα.
Και στο παράθυρο όταν βρέχει
εσένα.
Εσυ εισαι πάλι στο μυαλό.
Απ’ ολες τις εποχές η Άνοιξη μ’αγγίζει πιο πολύ.
Ξερεις  γιατι;
Η ανοιξη ειμαστε εμεις, εγω.
Κι εσυ ηλιε μου.
Μονο τοτε θα’μαστε μαζι.
Όταν τα λουλούδια ανθήσουν.

Της ψυχής ο δρομος. (Πεγκυ Σιδερη)

Δυσκολος ο δρομος για την ελευθερία
Ελευθέρωσε την ψυχη σου πρωτα.
Αυτή θα σ’οδηγήσει.

Αφέσου. (Πεγκυ Σιδερη)

Σαν μια Αντιγόνη, που ξεφύτρωσε ελεύθερη
μεσα απ’τα δεσμα της κ’αγγιξε.
Περα απ’τον κοσμο γυρω σου
τρεχα κ εσυ ελευθερος,και ζησε τη ζωη σου όπως τη θες!
Θα λες εγω εζησα, κ εσυ κοιτουσες.

Βοήθησε με να σε βρω. (Πεγκυ Σιδερη)

Αχ, μονο να μπορουσα να κοιτάξω μεσα στο μυαλο σου. Να βρω τον ήλιο. Όλα οσα θες να πεις και η καρδιά τα τρεμει.

Το αληθινό. (Πεγκυ Σιδερη)

Το αληθινο που ψάχνεις,
μεσα σου να ψαξεις να το βρεις.
Στους άλλους δεν υπάρχει.